De Adamant is een drijvend gebouw aan de Seine in het hart van Parijs. Hier worden volwassenen opgevangen die lijden aan een psychiatrische aandoening. Filmmaker Nicolas Philibert neemt de kijker mee aan boord en laat deze kennismaken met patiënten en het behandelende team, dat zo goed mogelijk weerstand blijft bieden aan de achteruitgang en ontmenselijking van de psychiatrie.
Sur l’Adamant is een warm portret van zowel de vaste bezoekers van de boot als de medewerkers, die aan boord samen koken, tekenen en praten over voetbal. Door Philibert’s observerende stijl leert de kijker zowel de patiënten als de toegewijde medewerkers steeds beter kennen.
De Franse filmmaker Nicolas Philibert, maakte eerder de zeer succesvolle documentaire Être et avoir (2002). Sur l’Adamant won op het Internationale Filmfestival van Berlijn de Gouden Beer. Het is zeldzaam dat de belangrijkste prijs van het festival wordt toegekend aan een documentaire. Philibert liet tijdens de uitreiking weten diep geraakt te zijn door de beslissing van de jury: “Ik heb geprobeerd om het zo discriminerende beeld dat wij vaak hebben van gekke mensen om te draaien. Ook als we ons niet met hen kunnen identificeren, wil ik dat we in staat zijn om op zijn minst te erkennen wat ons verbindt.”
Nicolas Philibert in de Filmkrant:
“ Ik wilde geen film maken óver, maar een film mét. De relatie tussen de mensen en mij is het wezen van de film. Ik probeer zo open en breed mogelijk een situatie in te gaan, zodat er iets ontstaat. Wat dan ook. Ik film wat men bereid is mij te geven.” Lees het hele interview
De reacties
“De documentaire ‘Sur l’Adamant’ toont dat er schoonheid schuilt in de afwijking van het normale” – Volkskrant ★★★★
“Een associatief gemonteerde, observerende documentaire”- NRC ★★★★
“In Sur l’Adamant behoudt iedere bezoeker z’n eigenheid. Dat ruimte geven aan creativiteit een waardevol medium is voor de passagiers om hun binnenwereld een stem te geven, is onmiskenbaar. In die zin vormt de film een overtuigend pleidooi voor deze open vorm van therapie, waar deelnemers veel vrijheid hebben en de middelen krijgen om zich te ontwikkelen.” – Trouw ★★★★
