Deze week overleed dichter Remco Campert. Hij bestormde de Nederlandse poëzie als een van de Vijftigers, schreef het magistrale ‘Het leven is vurrukkulluk’, deed vele Volkskrantlezers glimlachen in zijn dagelijkse stukjes. Hij werd 92 jaar.
Deze zaterdag zie je bij Hoogt in Bieb Neude de documentaire ‘Verloop van Jaren – Dichter bij Remco Campert’ die in 2016 in première ging op het IDFA: een prachtig document.
Schrijver, dichter en columnist Remco Campert (1929) zit ondanks zijn respectabele leeftijd nog elke dag achter zijn schrijfmachine. Deze veteraan van de literaire groep de Vijftigers ziet zichzelf in de eerste plaats als dichter, ook al is hij wellicht het meest bekend van zijn columns en verhalen en zijn publieke optredens. Hij heeft zorgvuldig het beeld van zichzelf geschapen als een charmant zondagskind, dat bij iedereen geliefd is. Maar wie is hij echt?
Regisseur John Albert Jansen kwam een jaar lang bij Campert over de vloer. We leren hem in zijn dagelijks leven en gewoontes kennen (het dagelijkse potje scrabble met vrouw Deborah, kopje thee, sigaretje, glaasje wijn) maar ook tijdens meer intieme momenten zoals een ziekenhuisopname en gesprekken met zijn dochters en vrienden. Remco Campert zelf is een man van weinig (gesproken!) woorden, maar zijn gedichten vertellen een verhaal van weemoed, vergankelijkheid en de naderende dood. Het schrijven houdt hem gelukkig nog altijd op de been: “Poëzie is een daad van bevestiging. Ik bevestig dat ik leef.”
‘De dichter schittert in de documentaire.’ – Het Parool
