In 2023 bestaat de 16mm film 100 jaar. In 1923 introduceerde Eastman Kodak dit formaat dat het mogelijk maakte dat mensen hun dagelijks leven konden vastleggen. Tijdens NFF en samen met Beeld en Geluid staan we stil bij deze mijlpaal. Regisseur Ben Sombogaart en conservator Bas Agterberg van Beeld en Geluid laten zien wat 16mm teweegbracht en waarom het nog steeds springlevend is.
Samen met hen kijken we naar een aflevering uit de documentaireserie ‘Allemaal tuig’ door regisseur Ben Sombogaart (IKON, 1981). Deze serie speelt zich af in Utrecht en volgt de opgepakte leden van een jeugdbende.
De komst van het 16mm filmformaat in 1923 maakte het mogelijk dat mensen hun dagelijks leven konden vastleggen. 16mm camera’s waren handzamer en betaalbaarder dan de professionele camera’s. Daarmee werd het de voorloper van de camcorder. Dankzij de lange levensduur van film kunnen we nu nog steeds zien hoe het leven honderd jaar geleden was.
Met de opkomst van televisie, vanaf 1951, groeide de behoefte aan nieuws en vooral de snelheid waarmee het nieuws kon worden gebracht. De handzame 16mm camera’s bleken perfect voor verslaggeving ter plaatse en zaten letterlijk bovenop het nieuws.
In de jaren 60 zagen ook documentairemakers de voordelen van het gebruik van de 16mm camera’s: je kon als maker dicht bij je onderwerp filmen. Zo kwam je als kijker bij de mensen thuis en kregen we te zien hoe de ander leefde. Een beproefd concept dat door makers als Ed van der Elsken, Johan van der Keuken en Frans Bromet werd geperfectioneerd. Zij zetten in wezen de standaard voor de huidige documentaires van bijvoorbeeld Michiel van Erp en voor een programma als Man Bijt Hond.
Ons collectieve beeldgeheugen, de beeldtaal van de documentaire en nog veel meer, hebben we te danken aan het 16mm filmformaat. Conservator Bas Agterberg vertelt je er tijdens dit Mediacafé alles over.
