Family Nest is het speelfilmdebuut van Béla Tarr uit 1979, een docudrama over een jong echtpaar met kind, die noodgewongen bij de ouders van de jongen wonen. De benepen leefruimte geeft aanleiding tot spanningen en conflicten die het huwelijk op springen zetten. Deze film maakt onderdeel uit van het Béla Tarr | Retrospectief die op de grens van 2022 en 2023 bij Hoogt in Bieb Neude te zien is.
Het volledige Béla Tarr-programma vind je op hoogt.nl/belatarr.
Béla Tarrs eerste lange film is een docudrama over een jong echtpaar met kind, die bij de ouders van de jongen inwonen. De benepen leefruimte geeft aanleiding tot spanningen en conflicten die het huwelijk op springen zetten. Irén en haar dochtertje Krisztike zitten opeengepakt in een flatje in een buitenwijk. Kamer en keuken moeten ze delen met vier familieleden van haar man, die in het leger zit.
Op deze benauwende plek eindigt elk klein probleem in een knallende ruzie. Iréns schoonvader maakt zijn zoon ook nog eens jaloers en zet hem tegen haar op. Irén breekt in in een armoedige, tijdelijke flat, in de hoop dat ze met het kind niet uit huis zal worden uitgezet. Ze zijn ervan overtuigd dat een eigen flat al hun problemen zal oplossen.
Deze klassieke documentaire-speelfilm van de ‘Boedapest School’ beschrijft in close-ups het jonge stel in crisis. Tarrs eerste lange film Family Nest is een indringend docudrama over de alledaagse werkelijkheid, het ‘reëel bestaand socialisme’, en oogt als een cinéma vérité-productie.
Eye Filmmuseum brengt films Béla Tarr opnieuw uit
De heruitbreng door Eye Filmmuseum van de films van Béla Tarr is niet alleen een eerbetoon aan de Oost-Europese film, maar ook de kans om kennis te maken met een uitzonderlijk begaafde verhalenverteller-in-beelden.
Béla Tarr | Retrospectief
Hoogt on Tour presenteert Béla Tarr | Retrospectief op de grens van 2022 en 2023 bij Hoogt in Bieb Neude. Het volledige programma vind je op
hoogt.nl/belatarr.
Béla Tarr wordt wereldwijd beschouwd als de meest invloedrijke filmauteur van de afgelopen dertig jaar.
De Hongaar Béla Tarr is zelfs in de wereld van de artcinema een buitenbeentje. Zijn zwart-films bevatten extreem lange takes met personages die doelloos ronddolen. Geluk is een luxe die zij nooit zullen bezitten. Treurig, jawel, maar Mooi Treurig. Een diepere bedoeling heeft hij daar niet mee: ‘Ik hou er niet van als mijn werk symbolisch, allegorisch of metafysisch wordt geïnterpreteerd’.
